Η ζωγραφική υπήρχε πάντα στη ζωή μου, σχεδόν από την στιγμή που κατάλαβα τον εαυτό μου. Σαν παιδάκι θυμάμαι να παρακολουθώ διστακτικά με τις ώρες την αγιογράφο που είχε το εργαστήρι της στο ισόγειο κατάστημα στην πολυκατοικία της γιαγιάς μου, η οποία στην πορεία δεν “το γλύτωσε” και έγινε η πρώτη μου δασκάλα. Πολύ εύκολα μεταμορφωνόμουν σε πιστή και υπάκουη μαθήτρια με τα πινέλα στο χέρι, αντίθετα από το κοριτσάκι που έπαιζε κρυφτό, κουτσό και λάστιχο στη γειτονιά. Στην έκτη Δημοτικού με προτροπή της δασκάλας μου, παίρνω μέρος σε διαγωνισμό ζωγραφικής με θέμα «Η πόλη μου» όπου και κερδίζω το πρώτο βραβείο. Κάπου εκεί η ζωγραφική έβαλε μία άνω τελεία στη ζωή μου, καθώς η δασκάλα μου φεύγει από την γειτονιά αφήνοντάς μου όμως μία αγάπη που όπως αποδείχθηκε θα ήταν πάντα εκεί για μένα!